poetry

ఇది నా ఇల్లే…వీళ్లు నా వాళ్ళే…అయినా నేనొంటరినే ఆ మూడు రోజులు.. నెలకోమారు మాయమయ్యే వెన్నెలలాప్రతినెల ఒంటరినై…గడప ముందు బిచ్చగత్తెలాఅంటరానిదాన్నైన ఆ మూడు రోజులు.. ఏది ముట్టకూడదు, నిషిద్దజీవిలాఎటూ కదలకూడదు, శిలలామైలపడుతుందట నేనేది ముట్టినాఅది ఆ మూడు రోజులే… ప్రేమగా నాపై నుండి వీచే గాలి,నను కప్పిన ఆకాశంతన ఒడిలో చోటిచ్చిన నేలమైలపడవా ఆ మూడు రోజులు… లోకోద్భవానికి…రక్తాన్ని ధారపోస్తున్నా...

ఆకర్షనీయమైన ఆ కళ్ళుఎన్నో హృదయాలకుగుచ్చేసాయి ముళ్ళుపాపం సంపాదనకుపడిపోయింది చిల్లు ఘర్షనకు గురయ్యాయిసామాజిక మాద్యమాలన్నీ…సంఘర్షనతోచెవులు గిల్లుకున్నాయిసినీ పరిశ్రమలన్నీ… దర్శకులందరూ గుసగుసలుసినీ తారలంతా రుస రుసలుపుట్టగొడుగుల్లా పుట్టుకొచ్చినఅభిమానుల పుట్టుకతోపారిపోయిందామే గుట్టుగా.. కుంభమేలకు వెళ్ళినోళ్ళంతాపూసలేసుకున్న అమ్మాయి చెంతఏమిటో ఊహించనీ వింతభగవంతుణ్ణే మరిచారు భక్తులంతాఎక్కడినుండి వచ్చిందో ఆ ప్రకృతికాంత రాత్రికి రాత్రే వీసాతో పనిలేకుండారాష్ట్రాల్నే దాటేసిన మోనాలీసానాసా వెళ్ళినోళ్లకు లేనంత ప్రచారంఒక్కసారిగా నెట్టింట మిగిలింది విచారంఎవరు...

ఈ తొలకరి వాన చినుకుల పరిమళం నా శ్వాసతో నా మదిలో కి చేరి,నా కంటి పాపకు తెలిపి,నిద్రలో ఉన్న నా మనసుని ఊరించి,ఈ పరిమళాలను ఆస్వాదించమని నాతో గోల చేస్తున్నాయి.అయినా ఈ పరిమళాలు ఎంత సేపు, తొలకరి చినుకంత సేపు,రైతులకు ఈ వర్షం ఇప్పుడు వరం,అమ్మ పాల కోసం వేచి చూసేచంటి పాపాల,వెన్నెల...

ప్రతీ ఒక్కరిలో నిజాయితీగా బ్రతకాలనే ఆశ చిగురిస్తే, సమాజం దానంతటదే బాగుపడుతుంది. అయితే ప్రస్తుత పరిస్థితులు తద్విరుద్దంగా కొనసాగుతున్నాయి. తాము బాగుండాలి,ఇతరులు పేదరికంలో మగ్గి పోవాలని ఆశించే సంకుచితమైన మనస్తత్వాలు వర్తమాన సమాజంలో పెరిగిపోతున్నాయి.తాము సకల సుఖ భోగాలు అనుభవించాలి. ఇతరులు కష్టాలతో కృంగిపోతే చూసి ఆనందించాలనే పైశాచిక ప్రవృత్తి మానవ సమాజంలో చోటు...